Een paar dagen geleden heb ik, voor twee jonge vrouwen een kaarsje gebrand .
Voor Joan en voor Nina, die veel te vroeg gestorven zijn.
NINA bleef om een of andere reden steeds in mijn gedachten.Gisteren kreeg ik van iemand een boekje.
Op de eerste bladzijde stond deze tekst.
Ik kreeg er kippevel van en besloot haar oma (mijn buurvrouw) van deze gebeurtenis te vertellen.
Is dit nu toeval, of moet het zo zijn?
Vandaag zocht ik twee mooie steentjes en bracht die op een mooie plek,waar bijna iedere pelgrim even stil staat.
Wel weer een byzondere dag ...niet waar?
